• Najprostszą frazą kompilującą program jest:
  gcc prog.c
  gdzie prog.c jest nazwą pliku źródłowego. Tak skompilowany program zostanie umieszczony w pliku a.out
• Lepszą frazą jest:
  gcc -o prog prog.c
  program zostanie umieszczony w pliku prog. Jeżeli chcesz, aby kompilator wyświetlał ostrzeżenia w miejscach które uznał za niepewne, użyj opcji -Wall
  gcc -Wall -o prog prog.c
  
• Jeżeli masz zamiar debugować program, to musisz skompilować go z parametrem -g
  gcc -g -Wall -o prog prog.c
  
• Jeżeli twój program ma użyć jakichś szczególnych bibliotek, musisz dodać opcję -lbiblioteka. Potrzebne mogą ci być biblioteki matematyczne (m) albo curses (curses)
  gcc -Wall -lm -lcurses -o prog prog.c
  
• Jeżeli twój program składa się więcej niż z jednego pliku źródłowego, powinieneś najpierw skompilować te pliki, a później połączyć je razem w program. Aby zmusić kompilator do kompilacji częściowej użyj opcji -c. Wtedy skompiluje on plik źródłowy i wynik umieści w pliku z rozszeżeniem .o, ale nie połączy go z resztą programu. Wszystkie opcje dotyczące kompilacji (-g, -Wall) podajesz podczas kompilacji, natomiast biblioteki dołączasz podczas konsolidacji (linkowania). Przykład:
  gcc -g -Wall -c plik1.c
  gcc -g -Wall -c plik2.c
  gcc -lm -o prog plik1.o plik2.o
  Jednak w takim wypadku DUŻO, dużo lepiej zrobić sobie Makefile.

W linuxach polecenia cc oraz gcc uruchamiają ten sam program: darmowy kompilator. Na diablo istnieje profesjonalny, zakupiony za cieżkie pieniądze kompilator uruchamiany poleceniem cc. Niestety - niektóre parametry rozpoznawane przez gcc nie są obsługiwane przez cc i vice versa, np opcja -Wall nie dziala w cc.

Jeżeli udało ci się skompilować program, możesz spróbowac go uruchomić. W tym celu wpisz w terminalu następującą frazę:
nazwa_katalogu/nazwa_programu

W szczególności jeżeli program znajduje się w bierzącym katalogu:
./nazwa_programu
PAMIĘTAJ program napisany na diablo uruchomi się tylko na diablo. Napisany na inyo uruchomi się tylko na inyo.

make jest narzędziem bardzo ułatwiającym kompilowanie programów składających się z wilu plików źródłowych.

Aby efektywnie z niego korzystać musisz przyswoić sobie ważną zasadę: każdy program w ososbnym katalogu. Dzięki temu będziesz miał zawsze porządek i będzie ci się wygodniej pracowało.

Załóżmy więc, że założyłeś katalog program i masz w nim dwa pliki źródłowe: plik1.c oraz plik2.c. Podczas pisania programu pliki te modyfikujesz i często kompilujesz program aby sprawdzić czy dobrze działa. Żeby ułatwić sobie pracę, utwórz w tym samym katalogu plik Makefile (musi się nazywać dokładnie tak: z durzej litery). Struktura tego pliku powinna być następująca:

Najprostszy Makefile składa się z zestawów linii o następującej skłądni:
plik_wynikowy:pliki_źródłowe
 <tab> polecenia zamieniające pliki źródłowe na wynikowy
Więc w naszym przykładzie Makefile będzie następujący:

program:plik1.o plik2.o
	gcc -lm -g -o program plik1.o plik2.o
	
plik1.o:plik1.c
	gcc -c plik1.c

plik2.o:plik2.c
	gcc -c plik2.c
		

Mając gotowego Makefila wystarczy wejść do katalogu z programem i wpisać make. Program make otworzy plik o nazwie Makefile znajdujący się w bierzącym katalogu i wykona wszystkie podane polecenia pod warunkiem że plik wynikowy będzie starszy od plików źródłowych.

Make ma dużo większe mozliwości niż pokozałem w tym przykładzie. Można nawet napisać takiego makefila, który skonfiguruje program i zainstaluje go. Poza tym wcale nie trzeba używać make do programowania w c. Zachęcam do przejrzenia man make.

Możesz mieć kłopoty kompilując programy z curses. Po pierwsze musisz pamiętać o dołączeniu biblioteki dodając przy kompilacji opcję -lcurses . Poza tym na każdym z trzech komputerów trzeba dołączyć inny plik nagłówkowy. Jak ten problem rozwiązać dowiesz się tu

Jeżeli nie za bardzo wiesz jak pisać programy z curses, to mam tu coś co może pomóc.